Author name: Admin

De 29-jarige Elnaz Alagha werkte zich in vijftien jaar tijd op van vmbo-kader naar arts. Op LinkedIn deelde ze in een indrukwekkende post haar weg naar haar droombaan en ging daarmee viral. Elnaz is te gast.

Hoe vaak ze het wel niet te horen kreeg. Als ze een toets niet haalde of een jaar bleef zitten. ‘Elnaz, stop ermee, ga gewoon iets anders doen’. Maar Elnaz Alagha (29) uit Maarssen stopte niet. Achttien jaar geleden startte ze op vmbo-kader, nu mag ze zichzelf officieel arts noemen. ,,Ik dacht: wacht maar, ik bewijs jullie het tegendeel.’’

Gesteggel over een verblijfsvergunning en ‘slechts’ vmbo-k-advies. Als vluchtelingenkind in de Achterhoek droomt Elnaz Alagha iets dat onbereikbaar lijkt: dokter worden. Toch mag ze zich op haar 29ste nu alsnog arts noemen. ,,Mijn les: laat je door niemand je dromen afpakken.”

Hoe vaak ze het wel niet te horen kreeg. Als ze een toets niet haalde of een jaar bleef zitten. ‘Elnaz, stop ermee, ga gewoon iets anders doen’. Maar Elnaz Alagha (29) uit Maarssen stopte niet. Achttien jaar geleden startte ze op vmbo-kader, nu mag ze zichzelf officieel arts noemen. ,,Ik dacht: wacht maar, ik bewijs jullie het tegendeel.’’

Gesteggel over een verblijfsvergunning en ‘slechts’ vmbo-k-advies. Als vluchtelingenkind in de Achterhoek droomt Elnaz Alagha iets dat onbereikbaar lijkt: dokter worden. Toch mag ze zich op haar 29ste nu alsnog arts noemen. ,,Mijn les: laat je door niemand je dromen afpakken.”

Geschreven door Nabila Nazhat – RTL Nieuws Als jong meisje wist Elnaz Alagha al dat ze later dokter wilde worden. Maar in groep 8 kreeg ze van haar juf vmbo-kader als schooladvies. Discriminatie en vooroordelen kunnen een rol spelen bij lage schooladviezen, volgens Kennisplatform Inclusief Samenleven. Zij constateren nu ook dat ouders bij (vermoedelijke) discriminatie in het schooladvies geen kant op kunnen met een melding. De onderwijsinspectie constateerde eerder al dat leerlingen met een migratieachtergrond structureel te maken krijgen met onderadvisering. Deze groep krijgt vaker dan leerlingen zonder migratieachtergrond een lager advies dan het niveau dat past op basis van de eindtoets. Schadelijk “Dit kan ontzettend schadelijk zijn”, zegt senioronderzoeker Suzan de Winter-Koçak. “Het heeft effect op hun zelfvertrouwen, maar ook op hun vertrouwen in instituties en het onderwijssysteem.” Door lagere schooladviezen komen sommige leerlingen, zoals Elnaz, via omwegen alsnog terecht in het hoger onderwijs. “Maar dat is niet vanzelfsprekend. De meeste kinderen moeten dan gaan stapelen met diploma’s, dat kost je een paar extra jaar. Daar moet je de motivatie voor hebben.” Door de omwegen hebben leerlingen volgens De Winter-Koçak niet alleen extra studiejaren, maar ze krijgen ook te maken met extra financiële kosten die komen kijken bij langer studeren. Weinig begrip voor omstandigheden Samen met haar ouders en zus kwam Elnaz toen ze nog maar 9 maanden was naar Nederland vanuit Iran. Daarna volgde jarenlang een strijd voor haar ouders om een verblijfsstatus te krijgen. Elnaz zelf moest ondertussen haar citotoets maken. Ze haalde een voor haar doen teleurstellende score. “Maar op school leek er ook geen begrip te zijn voor mijn persoonlijke omstandigheden. Ik wist op dat moment ook niet hoe belangrijk de citotoets was.” Na haar schooladvies raakte ze dan ook teleurgesteld, omdat ze de kans klein schatte dat ze vanaf vmbo-kader ooit naar de universiteit zou kunnen gaan. Dat ze een migratieachtergrond heeft, heeft volgens Elnaz invloed gehad op haar (lagere) schooladvies. Opmerkingen van docenten hielpen ook niet om meer vertrouwen te krijgen. “Ik kreeg te horen dat ik nooit vwo zou kunnen halen of het überhaupt uit m’n hoofd moest zetten om dokter te worden.” Vooroordelen van docenten Volgens onderzoeker De Winter-Koçak komen dit soort opmerkingen vaker voor bij kinderen met een migratieachtergrond. Maar ook bij kinderen wier ouders bijvoorbeeld laagopgeleid zijn of van het platteland komen. “Dat heeft te maken met de vooroordelen die docenten hebben. Vaak zijn ze zich er niet bewust van en doen ze het ook met goede bedoelingen. Zo zijn er docenten die hun leerlingen willen beschermen door te zeggen dat ze niet op hun tenen moeten lopen en dat ze zich misschien niet op het vwo thuisvoelen.” Ergens kan Elnaz ook wel begrijpen dat haar docenten weinig vertrouwen hadden vanwege haar achtergrond. “We hadden tot mijn 13de levensjaar geen verblijfsvergunning, we zaten in onzekere tijden. Ik kan me goed voorstellen dat mijn leraren vooroordelen hadden, omdat Nederlands niet mijn moedertaal was en mijn ouders ook hier een nieuw leven moesten oppakken.” In de brugklas zag ook haar mentor dat ze ‘waarschijnlijk wel een hoger niveau aankon’. Haar mentor adviseerde haar om naar een andere middelbare school te gaan waar ze naar een niveau hoger kon. Daarna ging ze voor haar havo-diploma, gevolgd door een vwo-diploma. “Vanuit mijn ouders kreeg ik heel veel steun. En ik had ook een tunnelvisie op mijn eigen droom: ik wilde zó graag dokter worden.” Antidiscriminatiebureau Ouders die vermoeden dat hun kind gediscrimineerd wordt bij het schooladvies, kunnen een melding maken bij verschillende instanties. Zo kunnen ze naar een antidiscriminatiebureau gaan of zelfs naar het College voor de Rechten van de Mens. Maar uiteindelijk stopt het dan ook bij de melding. De klachtenprocedure lijkt geen impact te hebben op het (veranderen van het) schooladvies. De Winter-Koçak doet daarom een oproep voor een zogeheten second opinion in het onderwijs. “Niet om gelijk wantrouwen te scheppen richting de onderwijsinstelling, maar anders blijf je in een discussie tussen ouders en docenten waar ontevredenheid is bij beide partijen.” Na haar middelbare school kon Elnaz uiteindelijk geneeskunde studeren, waarna ze vorig jaar afstudeerde als arts. Inmiddels werkt ze als cosmetisch arts en in de psychiatrie. Totaalpakket Als ze basisschoolleraren zelf een advies zou kunnen geven, dan is het dat ze meer moeten kijken naar het totaalpakket. “Een kind kan ook moeilijkheden hebben door zijn of haar thuissituatie, maar dat betekent niet meteen dat ze niet gemotiveerd zijn. En vertel vooral leerlingen niet dat ze iets nooit zullen bereiken, wees realistisch. Je moet er misschien hard voor werken, maar wat heb je daarvoor nodig zodat je wél je doelen kan bereiken?”

Wat als het je grote droom is om arts te worden, maar je doet vmbo-kader? Nadat Elnaz Alagha als kind zag hoe de artsen in het ziekenhuis haar opa hielpen, was het zaadje geplant om ooit arts te worden. En hoewel de reis lang en zwaar was en ze keer op keer te horen kreeg “Wat doe je jezelf toch aan?”, is het haar toch gelukt! “Dat gaf mij juist de kracht om door te zetten.” Op de basisschool kreeg Elnaz een vmbo-kader-advies. Een lange weg volgde: vmbo, havo, vwo en uiteindelijk een opleiding geneeskunde, die ze inmiddels heeft afgerond. In deze video vertelt ze hoe ze zichzelf wist te motiveren.

De van oorsprong Iraanse Elnaz Alagha (29) weet al vanaf haar 10e dat ze arts wil worden. Een lage Cito-score gooit in eerste instantie roet in het eten, maar ze weet uiteindelijk via het vmbo-kader – met een paar omzwervingen – op de universiteit terecht te komen. “Je kunt alles bereiken wat je wil. Laat je nooit wijsmaken dat je iets niet kunt”, wil Elnaz meegeven door haar verhaal te delen met LINDA. ELNAZ ALAGHA Elnaz is ongeveer tien jaar oud als ze voor het eerst kennismaakt met het vak. “We moesten destijds naar het ziekenhuis voor mijn opa. Hij had nierfalen en was heel ziek.” Het jonge meisje is erg onder de indruk van hoe de artsen klaarstaan voor haar opa. “Ik vond het zo mooi en ik realiseerde me: ik wil óók mensen helpen.” Het eerste ‘obstakel’ dat Elnaz tegenkomt is haar Cito-toets. Ze scoort 528 en krijgt vmbo-kader advies. Haar ouders proberen nog met de school te praten, maar het mag niet baten. “Je Cito-score is niet bepalend voor de rest van je leven”, benadrukt Elnaz. Ze hoopt dat scholen en docenten, maar ook de leerlingen en hun ouders er zich van bewust zijn dat het ook maar een momentopname is. “Allerlei factoren kunnen een rol spelen, bijvoorbeeld een onrustige thuissituatie.” Dat is ook bij Elnaz de reden dat haar toets niet zo goed gaat. “Ik ben met negen maanden uit Iran naar Nederland gekomen. Daarna hebben we zes jaar in een azc gewoond. Ik had daardoor veel stress en onzekerheid in m’n jeugd.” Als ze haar resultaten terug krijgt, zakt de moed haar in de schoenen. “Ik maakte me toen wel zorgen, want met deze uitslag kon ik eigenlijk geen arts worden”. Ze gaat naar een vmbo-school, maar daar merken haar docenten al snel dat Elnaz zich erg verveelt. Ze gaat naar een andere school en daarna door naar vmbo-tl. “Daarin deed ik voor het eerst eindexamens. Dat ging goed dus, ging ik door naar de havo voor twee jaar. En deed ik wéér eindexamens, met succes.” MOTIVATIE Tot dan toe haalt de ambitieuze arts in spe alles met vlag en wimpel, maar als ze op het vwo komt verandert dat. “Ik ben twee keer gezakt voor mijn eindexamens. Docenten zeiden tegen mij: ‘Elnaz, stop ermee, je zal nooit dokter worden’.” Ze laat zich niet uit het veld slaan en maakt de vwo op het volwassenonderwijs af. “Daar kon ik deelvakken doen. Ik was gewoon echt niet goed in natuurkunde en wiskunde, maar wist uiteindelijk met veel bijles ook daar mijn diploma voor te halen.” Voor het eerst in haar loopbaan is ze er dan ook goed klaar mee. “Er waren echt wel momenten dat ik wilde opgeven.” Gelukkig heeft ze veel aan haar gezin, dat haar altijd blijft steunen. “Zij hebben me altijd uit het dal gehaald.” En ook haar verloofde, die ze inmiddels al elf jaar kent, staat altijd achter haar. Dat geeft ze dan ook als tip voor mensen die een vergelijkbaar pad willen bewandelen. “Omring jezelf met mensen die ook geloven in je dromen en je stimuleren. Dat helpt gewoon als je even geen motivatie meer hebt.” DANKBAARHEID Terwijl ze op de havo zit werkt ze ook in een supermarkt. Daar komt ze bij toeval een traumachirurg tegen die haar uitnodigt om een dagje mee te lopen. “Ik ging in op zijn aanbod en had de dag van mijn leven. Dat was echt de bevestiging dat ik dokter moest worden.” Ze doet eerst een klein jaar biomedische wetenschap, als ze van het vwo komt. Elnaz wil zich niet op de decentrale selectie moeten focussen als ze nog met haar examens bezig is. “De selectie voor geneeskunde ging super goed, ik heb het in één keer gehaald.” Met de kennis die ze tijdens dat jaar opdoet, gaat ze zelfverzekerd de opleiding in. “Geneeskunde is een heel lange studie, daar was ik me uiteraard van bewust.” Door dankbaarheid en doorzettingsvermogen vliegt ze als het ware door de studie heen. “Ja, co-schappen zijn bijvoorbeeld heel zwaar, maar ik heb altijd de kracht gehouden om door te zetten.” OMWEG Sinds januari 2023 mag Elnaz zichzelf basisarts noemen. Ze werkt momenteel als cosmetisch arts en wil nog ervaring opdoen in de psychiatrie. Uiteindelijk wil ze voor de specialisatie huisarts gaan. Voor nu is ze dolgelukkig dat ze haar droom bereikt heeft. “Ik vind geneeskunde ontzettend leuk. Ik ben heel sociaal en hou ervan om een luisterend oor te bieden. Daarom denk ik ook dat huisarts goed bij me past.” Jongeren wil ze meegeven zich niet te laten afleiden door de Cito-score. “Zie het als begin van je reis, niet het einde. Met focus en hard werken kun je heel ver komen. Soms betekent dat dat je een omweg moet nemen, maar dat verrijkt alleen maar. Ik ben door al mijn scholen en opleidingsniveau’s alleen maar sterker in mijn schoenen gaan staan.” Op dit moment vindt Elnaz het ook heel belangrijk om andere jongeren te helpen hun dromen te verwezenlijken. “Ik ben bezig met het opzetten van een stichting waarin ik jonge mensen wil helpen hun doelen te bereiken, wat voor doel dit ook mag zijn.” Lees hieronder Elnaz’ LinkedIn-post over haar afstuderen. Je kunt Elnaz ook op Instagram volgen @dokter.elnaz. 

De 29-jarige Elnaz Alagha begon op de middelbare school op het vmbo-kader. Maar de ambitie om arts te worden, was er altijd. Er volgde een lange weg van vmbo, naar havo, vwo en uiteindelijk een opleiding geneeskunde. En nu is daar haar papiertje en laat haar prestatie zien dat een schooladvies niet bepalend hoeft te zijn. En geloof het of niet, ze zou opnieuw deze weg afleggen als ze het over zou doen. Alagha had altijd al de droom om dokter te worden. „Als kind speelde ik met dokterspulletjes en ik wist dat ik mensen wilde helpen. Ik heb altijd een oprechte passie voor het vak gehad.” De inmiddels jonge dokter is van Iraanse komaf en vluchtte met haar familie toen zij nog een baby was naar Nederland. Een verblijfsvergunning bleef lange tijd uit en bracht de nodige zorgen voor het gezin Alagha met zich mee. Op de basisschool krijgt ze een vmbo-kader-advies. „Ik had een lage cito-score.” En daarmee leek een carrière als dokter nog heel ver weg te liggen. Elnaz Alagha kreeg vmbo-kader advies maar schopte het tot geneeskunde Of ze nu met wrok terugkijkt op haar vmbo-advies? Nee, de jonge dokter zou deze weg opnieuw afleggen als het zou moeten. „Ik heb hierdoor veel kennis opgedaan over mensen en de verschillende lagen van de maatschappij. Dat heeft me rijker gemaakt en zie ik als een kracht. Ik heb van mijn ‘zwakte’ mijn kracht gemaakt.” Alagha benadrukt dat een vmbo-advies per definitie geen slecht advies is. Maar dat het soms jonge meisjes of jongens uit het veld kan slaan. „Toch denk ik dat sommige docenten ook mogen kijken naar motivatie en een algeheel beeld van een leerling en het niet te veel laten afhangen van een toets.” Inmiddels is Alagha geslaagd voor haar opleiding geneeskunde en deelde ze haar prestatie op LinkedIn. Haar bericht is ontploft en ze ontving talloze reacties. „Dat bericht plaatste ik niet om mezelf in de spotlights te zetten. Ik wil graag anderen inspireren en motiveren. Want als je dromen hebt, kun je ze najagen. Ik heb veel bergen moeten verzetten en het was echt niet altijd makkelijk. Maar het kan, met passie, hard werken en de juiste mensen om je heen. Mensen die in je geloven en je aanmoedigen.” Tegendeel bewijzen De belangrijkste boodschap van deze jonge arts: met de juiste wil, kan het. „Je hebt in Nederland kansen om jezelf hoger op te werken.” Maar dat komt je volgens Alagha niet aanwaaien. „Ik denk dat het belangrijk is om je op één doel te focussen. Ik heb dat tien jaar lang gedaan en dan kun je uiteindelijk uitblinken.” Maar de weg richting geneeskunde ging voor Alagha echt niet zonder slag of stoot. „Ik ben twee keer gezakt voor mijn vwo. Dan hoorde ik regelmatig van docent: ‘Ga toch maar hbo doen’. Maar dat wilde ik niet, ik beet me vast in mijn dromen. Maar het zorgde wel voor twijfels, ook aan mijn eigen intelligentie. Maar toch wilde ik het tegendeel bewijzen.” Eigenlijk ging haar de opleiding geneeskunde best makkelijk af. „Omdat ik gepassioneerd ben.” Maar ook tijdens haar opleiding werd er geploeterd. „Geneeskunde duurt lang en het is zwaar. Vooral de co-schappen vragen veel van je. Ik had ook dagen dat ik moeilijk mijn bed uit kon komen en moe was. Maar toch probeerde ik positief te blijven en niet op te geven. Er was namelijk ook een einde in zicht.” Afgestudeerd arts Dat ze inmiddels afgestudeerd is, vindt Alagha moeilijk te bevatten. „Maar het voelt als een hele opluchting, als een bevrijding. En ik ben trots op wat ik voor elkaar heb gekregen. Net als mijn familie en verloofde, die mij altijd steunden.” De jonge dokter denkt dat het doorzettingsvermogen in haar genen zit. Haar zus legde eenzelfde soort weg af. „We hebben thuis veel gepraat en dan vooral op de momenten dat het tegenzat. Maar mijn familie geloofde in me en moedigde me aan.” En nu? Waar gaat het carrièrepad nu verder? „Ik ga werken als cosmetisch arts bij De Gezichtskliniek in Amsterdam en Utrecht en ik wil proeven of dat bij me past. Ik heb namelijk lang gestudeerd en wil nieuwe dingen proberen.” Tot slot, voor alle vmbo’ers die wellicht onderaan de ladder staan en omhoog willen klimmen, een laatste advies? „Ook al sta je tien punten achter in het leven, je kan nog steeds dingen bereiken. Werk keihard en volg je passie. Dan kan er een hele hoop.”

Hoe vaak ze het wel niet te horen kreeg. Als ze een toets niet haalde of een jaar bleef zitten. ‘Elnaz, stop ermee, ga gewoon iets anders doen’. Maar Elnaz Alagha (29) uit Maarssen stopte niet. Achttien jaar geleden startte ze op vmbo-kader, nu mag ze zichzelf officieel arts noemen. ,,Ik dacht: wacht maar, ik bewijs jullie het tegendeel.’’